Flame retardant มาตรฐานต่างๆ เหล่านี้ได้ออกแบบมาเพื่อความปลอดภัยจากอัคคีภัย ที่ใช้กับวัสดุและผลิตภัณฑ์ประเภทต่างๆ ที่ใช้ในอาคาร สิ่งสำคัญสำหรับเจ้าของอาคาร ผู้ออกแบบ และผู้ผลิตจะต้องตระหนักถึงมาตรฐานเหล่านี้ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ของตนเป็นไปตามข้อกำหนดที่จำเป็นเพื่อลดความเสี่ยงจากอัคคีภัยและปกป้องความปลอดภัยสาธารณะ เช่น

• British Standard: BS 5852, BS 5651
• California, USA Standard: CA TB 117
• Chinese Standard: GB 8624
• European Standard: BS EN 1021
• International Standard: NFPA 260, NFPA 701

BRITISH STANDARD

BS 5852

BS 5852 เป็นมาตรฐานของอังกฤษที่ระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์บุนวม รวมถึงโซฟา เก้าอี้ และที่นอน มาตรฐานนี้มีไว้เพื่อให้แน่ใจว่าเฟอร์นิเจอร์หุ้มเบาะที่ขายในสหราชอาณาจักรเป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยขั้นต่ำ และมีโอกาสน้อยที่จะติดไฟหรือมีส่วนทำให้ไฟลุกลามในกรณีเกิดไฟไหม้

BS 5852 มีวิธีการทดสอบหลักสองวิธี: การทดสอบบุหรี่และการทดสอบการจับคู่ การทดสอบการจุดไฟเกี่ยวข้องกับการสัมผัสผ้าหุ้มเบาะกับบุหรี่ที่กำลังลุกไหม้ ในขณะที่การทดสอบการขีดข่วนเป็นการให้ผ้าหุ้มเบาะสัมผัสกับไม้ขีดไฟที่กำลังไหม้ ผลการทดสอบใช้เพื่อจำแนกเฟอร์นิเจอร์ออกเป็นประเภทต่างๆ ตามความสามารถในการติดไฟ

BS 5651

BS 5651 เป็นมาตรฐานของอังกฤษที่ระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าสิ่งทอ มาตรฐานประกอบด้วยหลายส่วน ซึ่งแต่ละส่วนกล่าวถึงวัสดุสิ่งทอหรือการใช้งานเฉพาะประเภท

• Part 1: (BS 5651-1) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบทั่วไปสำหรับผ้าสิ่งทอทุกประเภท โดยใช้เปลวไฟขนาดเล็กหรือแหล่งกำเนิดประกายไฟเป็นวิธีทดสอบ การทดสอบนี้ประเมินความสามารถในการติดไฟ การแพร่กระจายของเปลวไฟ และลักษณะการเผาไหม้ของผ้าเมื่อสัมผัสกับเปลวไฟขนาดเล็ก
• Part 2 (BS 5651-2) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบเพิ่มเติมและข้อกำหนดสำหรับผ้าที่ใช้ทำผ้าม่านและผ้าม่าน ผ้าเหล่านี้ได้รับการทดสอบโดยใช้วิธีการเฉพาะเพื่อประเมินประสิทธิภาพเมื่อสัมผัสกับแหล่งกำเนิดไฟต่างๆ เช่น บุหรี่ ไม้ขีดไฟ และเปลวไฟขนาดเล็ก
• Part 3 (BS 5651-3) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าตกแต่งที่ใช้ในอาคารสาธารณะ เช่น โรงแรม โรงละคร และโรงพยาบาล ผ้าเหล่านี้ได้รับการทดสอบโดยใช้วิธีการเฉพาะเพื่อประเมินประสิทธิภาพเมื่อสัมผัสกับแหล่งกำเนิดไฟต่างๆ เช่น บุหรี่ ไม้ขีดไฟ และเปลวไฟขนาดเล็ก
• Part 4 (BS 5651-4) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าที่ฟ้องที่นอน ผ้าเหล่านี้ได้รับการทดสอบโดยใช้วิธีการเฉพาะเพื่อประเมินประสิทธิภาพเมื่อสัมผัสกับแหล่งกำเนิดไฟต่างๆ เช่น บุหรี่ ไม้ขีดไฟ และเปลวไฟขนาดเล็ก

โดยสรุป BS 5651 เป็นมาตรฐานของอังกฤษที่ระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าสิ่งทอ โดยมีชิ้นส่วนเฉพาะที่ระบุถึงวัสดุและการใช้งานประเภทต่างๆ

ความแตกต่างระหว่าง BS 5852 และ BS 5651

BS 5852: มาตรฐานนี้ใช้เพื่อประเมินความสามารถในการติดไฟของที่นั่งหุ้มเบาะโดยแหล่งกำเนิดประกายไฟที่คุกรุ่นและลุกเป็นไฟ การทดสอบเกี่ยวข้องกับการนำเบาะไปสัมผัสกับแหล่งกำเนิดการจุดไฟต่างๆ รวมถึงบุหรี่ที่คุกรุ่นและเปลวไฟก๊าซขนาดเล็ก และการวัดอัตราและขอบเขตของการแพร่กระจายของไฟ BS 5852 มีไว้สำหรับที่นั่งที่ใช้ในอาคารสาธารณะ สำนักงาน และสภาพแวดล้อมอื่นๆ ที่ไม่ใช่ภายในบ้าน

BS 5651: มาตรฐานนี้ใช้เพื่อประเมินความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์บุนวมจากแหล่งจุดไฟต่างๆ รวมถึงบุหรี่ที่คุกรุ่นและเปลวไฟ การทดสอบเกี่ยวข้องกับการนำวัสดุหุ้มเบาะไปสัมผัสกับแหล่งกำเนิดประกายไฟต่างๆ และการวัดอัตราและขอบเขตของการแพร่กระจายของไฟ BS 5651 มีไว้สำหรับเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งที่ใช้ในสภาพแวดล้อมในประเทศและนอกประเทศ

โดยสรุป BS 5852 และ BS 5651 วัดความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์บุนวม แต่ต่างกันที่วิธีการทดสอบและประเภทของเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ BS 5852 มุ่งเน้นไปที่ที่นั่งบุนวมและใช้แหล่งกำเนิดการการติดไฟเฉพาะ ในขณะที่ BS 5651 ครอบคลุมเฟอร์นิเจอร์บุนวมที่หลากหลายกว่าและใช้แหล่งกำเนิดการการติดไฟที่หลากหลาย

EUROPEAN STANDARD

BS EN 1021

BS EN 1021 เป็นมาตรฐานยุโรปที่ระบุวิธีการทดสอบเพื่อประเมินการทนไฟของวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวม การประเมินความสามารถในการทนไฟของวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวมเมื่อสัมผัสกับบุหรี่ที่กำลังติดไฟ หรือเปลวไฟจากไม้ขีดไฟ มาตรฐานระบุขั้นตอนการทดสอบเพื่อประเมินความสามารถในการติดไฟของวัสดุเฟอร์นิเจอร์ เช่น โฟม สิ่งทอ และวัสดุอุด และจัดเตรียมระบบการจำแนกสำหรับผลลัพธ์ และช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดไฟไหม้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวมโดยตรวจสอบให้แน่ใจว่าวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์เป็นไปตามมาตรฐานการทนไฟ การปฏิบัติตามมาตรฐานนี้อาจกำหนดโดยหน่วยงานดูแลอาคารในยุโรป

• Past 1: (BS EN 1021-1) การประเมินความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง กับบุหรี่ที่กำลังติดไฟ
• Past 2: (BS EN 1021-2) การประเมินความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง กับแหล่งกำเนิดเปลวไฟขนาดเล็กเท่ากับไม้ขีดไฟโดยตรง โดยผลของการทดสอบทั้งสองจะใช้เพื่อจำแนกวัสดุว่าผ่านมาตรฐานหรือไม่

CALIFORNIA, USA STANDARD

CA TB 117

CA TB 117 เป็นมาตรฐานการติดไฟในแคลิฟอร์เนียที่ใช้กับเฟอร์นิเจอร์บุนวม ก่อตั้งขึ้นในปี 1975 และได้รับการพัฒนาปรับปรุงตลอดมา มาตรฐานกำหนดให้เฟอร์นิเจอร์บุนวมที่ขายในแคลิฟอร์เนียต้องผ่านการทดสอบการติดไฟเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ติดไฟได้ง่าย และเปลวไฟที่เกิดขึ้นจะไม่ลุกลามเร็วเกินไป

CA TB 117 เวอร์ชันดั้งเดิมกำหนดให้เฟอร์นิเจอร์สามารถทนต่อการทดสอบเปลวไฟแบบเปิดเป็นเวลา 12 วินาที และปรับปรุงเวอร์ชั่นในปี 2013 ให้ที่คำนึงถึงสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

TB 117-2013 กำหนดให้เฟอร์นิเจอร์หุ้มเบาะต้องผ่านการทดสอบการรมควันมากกว่าการทดสอบเปลวไฟ การทดสอบนี้ได้รับการออกแบบให้มีความสมจริงมากขึ้นและสะท้อนข้อเท็จจริงที่ว่าไฟส่วนใหญ่เริ่มด้วยควันและความร้อนมากกว่าเปลวไฟโดยตรง

CA TB 117 เป็นมาตรฐานสำคัญในการปกป้องความปลอดภัยสาธารณะ สำหรับอาคารพาณิชย์ และพื้นที่มีคนรวมรวมกันจำนวนมากๆ เช่น โรงแรม อาคารชุดเป็นต้น

INTERNATIONAL STANDARD

NFPA 701

NFPA 701 เป็นมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยที่กำหนดขึ้นโดย National Fire Protection Association (NFPA) ในสหรัฐอเมริกา ใช้เฉพาะกับผ้าม่าน ผ้าม่าน และการรักษาหน้าต่างอื่นๆ ที่ใช้ในอาคารสาธารณะ และอาคารพาณิชย์ มาตรฐานกำหนดข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของวัสดุเหล่านี้และมีเป้าหมายเพื่อลดความเสี่ยงของการเกิดไฟไหม้ และจำกัดการแพร่กระจายของเปลวไฟและควัน

การทดสอบ NFPA 701 เกี่ยวข้องกับการนำวัสดุไปสัมผัสกับเปลวไฟตามระยะเวลาที่กำหนด และสังเกตว่าวัสดุมีปฏิกิริยาอย่างไรกับเปลวไฟ การทดสอบวัดปัจจัยต่างๆ เช่น อัตราการแพร่กระจายของเปลวไฟ ปริมาณควันที่เกิดขึ้น และดูว่าเศษที่ติดไฟตกจากวัสดุหรือไม่

วัสดุที่ผ่านการทดสอบ NFPA 701 ถือว่ามีคุณสมบัติทนไฟที่ยอมรับได้ และสามารถใช้ได้ในอาคารสาธารณะและอาคารพาณิชย์ การทดสอบ NFPA 701 ใช้ไม่ได้กับ วัสดุและผ้าทุกประเภท และวัสดุบางชนิดอาจต้องมีการทดสอบเพิ่มเติมเพื่อให้มั่นใจว่าสอดคล้องกับกฎความปลอดภัยจากอัคคีภัย

นอกจาก NFPA 701 แล้ว ยังมีมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยอื่น ๆ ที่ใช้กับวัสดุและผลิตภัณฑ์ประเภทต่าง ๆ ที่ใช้ในอาคาร สิ่งสำคัญสำหรับเจ้าของอาคาร ผู้ออกแบบ และผู้ผลิตจะต้องตระหนักถึงมาตรฐานเหล่านี้ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ของตนเป็นไปตามข้อกำหนดที่จำเป็นเพื่อลดความเสี่ยงจากอัคคีภัยและปกป้องความปลอดภัยสาธารณะ

NFPA 260

NFPA 260 เป็นมาตรฐานที่พัฒนาโดย National Fire Protection Association (NFPA) ซึ่งกำหนดข้อกำหนดด้านความปลอดภัยจากอัคคีภัยสำหรับเฟอร์นิเจอร์บุนวม มันมีชื่อว่า “วิธีมาตรฐานของการทดสอบและระบบการจำแนกประเภทสำหรับการต้านทานการติดไฟของบุหรี่ของส่วนประกอบของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง”

วัตถุประสงค์ของ NFPA 260 คือเพื่อให้มีวิธีทดสอบและจำแนกความต้านทานของวัสดุหุ้มเบาะต่อการติดไฟของบุหรี่ มาตรฐานนี้รวมถึงการทดสอบเพื่อหาค่าการต้านทานการติดไฟของวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวม เช่น ผ้า โฟม

การทดสอบที่ระบุใน NFPA 260 จำลองผลกระทบของบุหรี่ที่จุดแล้วตกลงบนวัสดุเฟอร์นิเจอร์ มาตรฐานระบุขั้นตอนการดำเนินการทดสอบเหล่านี้และจัดเตรียมระบบการจำแนกสำหรับผลลัพธ์ วัสดุที่ผ่านการทดสอบจัดอยู่ในประเภทที่ 1 ในขณะที่วัสดุที่ไม่ผ่านการจัดประเภทเป็นประเภทที่ 2

NFPA 260 มีความสำคัญเนื่องจากช่วยลดความเสี่ยงที่จะเกิดไฟไหม้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวม เฟอร์นิเจอร์บุนวมเป็นแหล่งกำเนิดไฟทั่วไปในบ้านและอาคารอื่นๆ และวัสดุที่ตรงตามข้อกำหนดของมาตรฐานนี้มีโอกาสน้อยที่จะทำให้เกิดไฟไหม้ การปฏิบัติตาม NFPA 260 อาจกำหนดโดยรหัสอาคาร บริษัทประกันภัย และหน่วยงานกำกับดูแลอื่นๆ

ความแตกต่างระหว่าง NFPA 701 และ NFPA 260

NFPA 701: วิธีมาตรฐานในการทดสอบไฟสำหรับการแพร่กระจายเปลวไฟของสิ่งทอและฟิล์ม
มาตรฐานนี้ใช้เพื่อวัดความสามารถในการติดไฟของสิ่งทอและฟิล์มเมื่อสัมผัสกับเปลวไฟ การทดสอบเกี่ยวข้องกับการให้ชิ้นงานในแนวตั้งสัมผัสกับเปลวไฟขนาดเล็กเป็นเวลา 12 วินาที และวัดอัตราการแพร่กระจายของเปลวไฟและเวลาหลังเกิดเปลวไฟ NFPA 701 มีไว้สำหรับวัสดุที่ใช้ในผ้าม่าน ผ้าม่าน และงานตกแต่งอื่นๆ

NFPA 260: วิธีมาตรฐานของการทดสอบและระบบการจำแนกประเภทสำหรับการต้านทานการติดไฟของบุหรี่ของส่วนประกอบของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง
มาตรฐานนี้ใช้เพื่อวัดความต้านทานการติดไฟจากบุหรี่ของส่วนประกอบของเฟอร์นิเจอร์ เช่น ฟองน้ำ เบาะ ผ้าหุ้มเบาะ และแผงกั้น การทดสอบเกี่ยวข้องกับการให้ชิ้นงานทดสอบในแนวตั้งสัมผัสกับบุหรี่ที่จุดไฟเป็นเวลา 5 นาที และวัดเวลาในการติดไฟ และระยะเวลาการเผาไหม้ NFPA 260 มีไว้สำหรับส่วนประกอบเฟอร์นิเจอร์บุนวมและผ้าหุ้มเบาะ

โดยสรุป NFPA 701 วัดการแพร่กระจายเปลวไฟของสิ่งทอและฟิล์ม ในขณะที่ NFPA 260 วัดความต้านทานการติดไฟจากบุหรี่ของส่วนประกอบเฟอร์นิเจอร์บุนวม เป็นวิธีการทดสอบเฉพาะที่ใช้ทดสอบเรื่องการติดไฟ ลามไฟเหมือนกันแต่แตกต่างกันของวัสดุที่นำนำมาทดสอบนั้นแตกต่างกันระหว่างสองมาตรฐานนี้

CHINESE STANDARD

ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกันก่อนว่า GB 0000 คือชื่อมาตรฐานของประเทศจีน ซึ่งเป็นชื่อย่อของการเรียนเสียงของคำภาษาจีน ส่วน GB/T 0000 คือวิธีการทดสอบตามมาตรฐานต่างๆ

GB 8624-2012: Classification for burning behavior of building materials

โดยตัวมาตรฐาน GB 8624 นี้ มีหลายตัวด้วยกันเช่น non-flooring products, flooring products, curtain, textile for furniture, Furniture ที่เกี่ยวกับสินค้าผ้าเพื่อการตกแต่งที่อยู่อาศัยก็จะเป็น GB8624 to curtain, textile for furniture ที่ใช้ทดสอบผ้าม่าน และผ้าบุเฟอร์นิเจอร์เฉพาะ โดยการทดสอบเป็นระดับ Class B1 และระดับ Class B2 โดยจะทดสอบดังนี้

GB/T 5454 Oxygen Index วิธีทดสอบเพื่อกำหนดความเข้มข้นของออกซิเจนขั้นต่ำ (หรือที่เรียกว่าการจำกัดดัชนีออกซิเจน) ที่จำเป็นในการรักษาการเผาไหม้ของชิ้นงานทดสอบในการไหลผสมของออกซิเจนและไนโตรเจนเมื่อชิ้นงานอยู่ในแนวตั้ง มาตรฐานนี้ใช้กับการกำหนดพฤติกรรมการเผาไหม้ของสิ่งทอประเภทต่างๆ (รวมถึงส่วนประกอบเดียวหรือหลายองค์ประกอบ) เช่น ผ้าทอ ผ้าถัก ผ้าไม่ทอ ผ้าเคลือบ ผ้าลามิเนต ผ้าคอมโพสิต พรม

GB/T 5455 Vertical burning มาตรฐานที่ใช้ในการทดสอบการเสพไหม้ของวัสดุ เน้นการทดสอบการเผาไหม้ของวัสดุโดยการตรวจสอบการไหม้ขึ้นต้นที่ปลายบนของตัวอย่างวัสดุในแนวตั้ง การทดสอบนี้ช่วยในการประเมินความปลอดภัยของวัสดุและผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ในกรณีที่มีการสัมผัสกับเปลวไฟหรือสภาวะที่มีความร้อนสูงได้ การวัดนี้จะบ่งบอกถึงความต้านทานของวัสดุต่อการเผาไหม้เมื่อได้รับการทดสอบในเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในมาตรฐาน

GB 8624

GB 8624 เป็นมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยที่กำหนดโดยรัฐบาลจีน กำหนดข้อกำหนดสำหรับประสิทธิภาพการดับเพลิงของวัสดุก่อสร้างที่ใช้ในการก่อสร้าง รวมถึงผนัง เพดาน พื้น และวัสดุฉนวน มาตรฐานจำแนกวัสดุออกเป็นประเภทต่างๆ ตามระดับความสามารถในการติดไฟและการผลิตควัน

GB 8624 ใช้ชุดการทดสอบเพื่อประเมินประสิทธิภาพการยิงของวัสดุ การทดสอบเหล่านี้จะวัดปัจจัยต่างๆ เช่น อัตราการปลดปล่อยความร้อน การผลิตควัน และดูว่าวัสดุนั้นติดไฟหรือยังคงเผาไหม้ต่อไปหรือไม่หลังจากที่นำเปลวไฟออกไปแล้ว จากผลการทดสอบเหล่านี้ วัสดุจะถูกจำแนกออกเป็นระดับต่างๆ ของประสิทธิภาพการยิง

มาตรฐานวัดระดับเป็น A, B และ C วัสดุที่ได้ระดับ A แปลว่าทนไฟได้มากที่สุด ในขณะที่วัสดุระดับ C มีระดับการทนไฟต่ำที่สุด นอกเหนือจากการจัดประเภทเหล่านี้แล้ว GB 8624 ยังรวมถึงข้อกำหนดสำหรับวัสดุที่ใช้ในประตูกันไฟ ม่านกันไฟ และส่วนประกอบอื่นๆ ของอาคารที่ทนไฟ มาตรฐานการทนไฟ หรือหน่วงไฟนี้มีความสำคัญสำหรับรับรองความปลอดภัยของอาคาร และปกป้องผู้อยู่อาศัยจากความเสี่ยงจากอัคคีภัย วัสดุก่อสร้างทั้งหมดที่ใช้ในการก่อสร้างในประเทศจีนจำเป็นต้องปฏิบัติตามมาตรฐานนี้ และเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ผลิต นักออกแบบ และผู้สร้างที่ต้องตระหนักถึงข้อกำหนดเพื่อให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ของตนเป็นไปตามมาตรฐานที่จำเป็นสำหรับความปลอดภัยจากอัคคีภัย