นอกจากผ้าม่านที่ปกติแล้วเราจะใช้เพื่อการกันแสง กันความร้อนจากแสงแดดแล้ว หรือกันการมองเห็น หรือกระทั่งเสริมบรรยากาศของห้องแล้ว ผ้าม่านยังสามารถกันเสียง( ดูดซับเสียง) ได้อีกด้วยนะ แล้วเราสามารถนำผ้าม่านไปใช้กับห้องไหน ได้บางไปดูกันเลย

ใช้ผ้าม่านกับห้องซ้อมดนตรี

ใช้ผ้าม่านสามารถกันเสียงในห้องซ้อมดนตรีได้ดีแค่ไหนนั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น ความหนาและความหนาแน่นของผ้าม่าน ประเภทของผ้า ขนาดและรูปร่างของห้อง และความดังของเสียงที่เกิดขึ้น .

โดยทั่วไปแล้ว ผ้าม่านเพียงอย่างเดียวอาจไม่สามารถเก็บเสียงได้ดีพอสำหรับห้องซ้อมดนตรี อย่างไรก็ตาม ผ้าม่านสามารถช่วยดูดซับ และกระจายคลื่นเสียง และสามรถดเสียงสะท้อน เพื่อให้ประสิทธิภาพสูงสุดในการกันเสัยงในห้องซ้อมดนตรี จำเป็นต้องใช้วัสดุเสริมร่วมกัน เช่น แผงอะคูสติก โฟมเก็บเสียง และฉนวนกันเสียง สิ่งสำคัญคือต้องอุดช่องว่างต่างๆ ในผนัง เพดาน และพื้นเพื่อป้องกันไม่ให้เสียงรั่วเข้าหรือออกให้หมดด้วย

ใช้ผ้าม่านกับห้องโฮมเธียมเตอร์

ผ้าม่านเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการลดเสียงสะท้อนและเสียงก้องในห้องโฮมเธียเตอร์ เนื่องจากช่วยดูดซับคลื่นเสียงและป้องกันไม่ให้สะท้อนออกจากพื้นผิวที่แข็ง เมื่อใช้ร่วมกับวัสดุดูดซับเสียงอื่นๆ เช่น แผงอะคูสติก หรือแผ่นโฟม ผ้าม่านเป็นวิธีแบบง่ายๆ ที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพเสียงของห้องโฮมเธียเตอร์ของคุณ

ผ้าม่านสำหรับห้องโฮมเธียเตอร์ ควรเลือกผ้าที่มีการทอแน่น หนา และฟู เพื่อช่วยดูดซับเสียงได้ดีกว่าผ้าที่บางและน้ำหนักเบา เช่น ผ้าม่านกำมะหยี่ Velvet และ ผ้าที่ทอจากด้านขน หรือ Chenille ซึ่งด้วยคุณลักษณะของตัวเนื้อผ้าเองที่มีความหนา กว่าผ้าชนิดอื่นๆ และยังมีขนเล็กๆ เรียนตัวกันอย่างหนาแน่น รวมทั้งการตัดเย็บเข้าเป็นลอนๆ จากที่กล่าวมาด้วยคุณลักษณะเหล่านี้ผ้ากำมะหยี่จึงสามารถช่วยลดการสะท้อนของเสียงได้ดี เพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุดมักจะแขวนปิดอีกชั้นในส่วนของผนังผนังที่เรียบๆ ทั้งหมด รวมถึงหน้าต่าง แม้แต่หน้าประตูเข้าออก เพื่อช่วยดูดซับคลื่นเสียง และลดเสียงสะท้อน แม้ว่าผ้าม่านเพียงอย่างเดียวอาจไม่สามารถป้องกันเสียงได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายๆ ไม่ยุ่งยากเท่ากับการกรุผนังซับเสียงใหม่ ประหยัดค่าใช้จ่าย มีประสิทธิภาพในการสร้างประสบการณ์การดูหนัง ฟังเพลงให้มีอรรถรส และสนุกสนานยิ่งขึ้น

1. Reflection (การสะท้อน): เมื่อเสียงชนกับพื้นผิวหรือวัตถุต่างๆ บางส่วนของเสียงจะสะท้อนกลับมาเป็นคลื่นเสียงและเกิดเป็นเสียงสะท้อน โดยการสะท้อนจะขึ้นอยู่กับความสามารถในการสะท้อนของวัตถุและมุมเข้าชนของเสียง
2. Absorption (การดูดซับ): เมื่อเสียงชนกับวัตถุบางส่วนของเสียงจะถูกดูดซับเข้าไปบางส่วน และสะท้อนออกมาบางส่วน การดูดซับเสียงจะขึ้นอยู่กับความสามารถในการดูดซึมของวัตถุและความถี่ของเสียง
3. Diffusion (การกระจาย): คือการกระจายเสียงโดยที่เสียงไม่ไปตรงเป้าหมาย แต่กระจายไปทั่วทั้งห้องหรือพื้นที่ โดยการกระจายจะเกิดจากการใช้วัตถุหรือผิวที่ไม่เป็นระเบียบหรือไม่มีลักษณะการสะท้อนหรือดูดซึมเสียง

อ่านเรื่อง ผ้าม่านกำมะหยี่ Velvet เพิ่มเติม

ความคงทนของสีเป็นการวัดความทนทานของวัสดุสิ่งทอที่มีสีต่อการซีดจาง ในสภาวะการทำงานระหว่างการใช้งานตามปกติ มีหลายมาตรฐานที่กำหนดขึ้นเพื่อทดสอบความคงทนของสีของสิ่งทอ มาตรฐานเหล่านี้มีความสำคัญเนื่องจากช่วยให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์สิ่งทอมีคุณภาพ ตามที่ลูกค้าต้องการ เช่น ISO, AATCC, ASTM ซึ่งแต่ละมาตรฐานเหล่านี้มีขั้นตอนการทดสอบ และระบบการให้คะแนนเฉพาะของตัวเอง ตัวอย่างเช่น มาตรฐาน ISO, AATCC, ASTM ใช้มาตราส่วนการให้คะแนน 1 ถึง 5 เพื่อประเมินความคงทนของสี โดย 5 เป็นระดับความคงทนของสีระดับสูงสุด ส่วนมาตรฐาน JIS ใช้มาตราส่วนการให้คะแนนตั้งแต่ 1 ถึง 8 โดย 8 คือค่าที่ดีที่สุด เป็นต้น

ส่วนใหญ่เนื้อผ้าเคหะสิ่งทอ หรือพวกผ้าบุเฟอร์นิเจอร์ก็จมีการทดสอบความคงทนของสี ดังนี้

การทดสอบความคงทนของสีตามมาตรฐานต่างๆ มีดังนี้

Colour Fastness to Light ความคงคนของสี ต่อแสง

• AATCC 16.3 Test Method for Colour Fastness to Light: Xenon-Arc
• ISO 105-B02 Textiles – Tests for Colour Fastness – Part B02: Colour Fastness to Artificial Light: Xenon Arc Fading Lamp Test
• JIS L0842 Test Methods for Colour Fastness to Enclosed Carbon Arc Lamp Light
• JIS L0843 Test Methods for Colour Fastness to Xenon Arc Lamp Light
• TISI 121 book 2 ความคงทนของสีต่อแสงซีนอนอาร์ก

Colour Fastness to Weathering ความคงทนของสีต่อสภาพอากาศ

• 105-B04 Textiles – Tests for Colour Fastness Part B04: Colour Fastness to Artificial Weathering: Xenon Arc Fading Lamp Test

Colour Fastness to UV ความคงทนของสีตอแสง UV

• ASTM G154 Standard Practice for Operating Fluorescent Ultraviolet (UV) Lamp Apparatus for Exposure of Materials

Colour Fastness to Rubbing ความคงคนของสี ต่อการขัดถู

• AATCC 8 Test Method for Colour Fastness to Crocking: Crockmeter
• AATCC 116 Test Method for Colour Fastness to Crocking: Rotary Vertical Crockmeter
• AATCC 165 Test Method for Colour Fastness to Crocking: Textile Floor Coverings-Crockmeter
• ISO 105-X12 Textiles – Tests for Colour Fastness Part X12: Colour Fastness to Rubbing
• ISO 105-X16 Textiles – Tests for Colour Fastness – Part X16: Colour Fastness to Rubbing – Small Areas
• JIS L0849 Test Methods for Colour Fastness to Rubbing
• TISI 121 book 5 ความคงทนของสีต่อการขัดถู

Colour Fastness to Water ความคงคนของสีต่อน้ำ

• AATCC 107 Test Method for Colour Fastness to Water
• ISO 105-E01 Textiles – Tests for Colour Fastness Part E01: Colour Fastness to Water
• JIS L0846 Test Method for Colour Fastness to Water
• TISI 121 book 25 ความคงทนของสีต่อน้ำ

Colour Fastness to Perspiration ความคงคนของสีต่อเหงื่อ

• AATCC 15 2021 Test Method for Colour Fastness to Perspiration
• ISO 105-E04 Textiles – Tests for Colour Fastness Part E04: Colour Fastness to Perspiration
• JIS L0848 Test Method for Colour Fastness to Perspiration
• TISI 121 book 4 ความคงทนของสีต่อเหงื่อ

Colour Fastness to Seawater ความคงคนของสีต่อน้ำทะเล

• AATCC 106 Test Method for Colour Fastness to Water: Sea
• ISO 105-E02 Textiles – Tests for Colour Fastness Part E02: Colour Fastness to Sea Water
• JIS L0847 Test Method for Colour Fastness to Sea Water

Colour Fastness to Chlorine ความคงคนของสีต่อคลอรีน

• AATCC 162 Test Method for Colour Fastness to Water: Chlorinated Pool
• 105-E03 Textiles – Tests for Colour Fastness Part E03: Colour Fastness to Chlorinated Water (Swimming-Pool Water)
• JIS L0884 Test Methods for Colour Fastness to Chlorinated Water

Colour Fastness to Bleaching ความคงคนของสีต่อสารฟอกขาว

• AATCC 101 Test Method for Colour Fastness to Bleaching With Hydrogen Peroxide
• ISO 105-N01 Textiles – Tests for Colour Fastness – Part N01: Colour Fastness to Bleaching: Hypochlorite
• ISO 105-N02 Textiles – Tests for Colour Fastness – Part N02: Colour Fastness to Bleaching: Peroxide
• JIS L0856 Test Methods for Colour Fastness to Bleaching with Hypochlorite
• JIS L0859 Testing Method for Colour Fastness to Bleaching with Sodium Chlorite

Colour Fastness to Dry Cleaning ความคงคนของสีต่อการซักแห้ง

• ISO 105-D01 Textiles – Tests for Colour Fastness Part D01: Colour Fastness to Dry Cleaning Using Perchloroethylene Solvent
• AATCC 132 Test Method for Colour Fastness to Drycleaning
• JIS  L0860 Test Methods for Colour Fastness to Dry Cleaning

ต่อไปเป็นตัวอย่างขั้นตอนการทดสอบต่างๆ ในกลุ่มความคงทนของสี

Colour Fastness to Light

ความคงทนของสี ต่อแสงเป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดความทนทาน และอายุการใช้งานของผ้าสี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการใช้งานกลางแจ้ง และเครื่องแต่งกาย การสัมผัสกับแสงแดดอาจทำให้สีย้อมและเม็ดสีบางส่วนแตกตัวและจางลง ส่งผลให้สีและรูปลักษณ์เปลี่ยนไป เพื่อให้แน่ใจว่าผ้าสีจะคงรูปลักษณ์และคุณภาพไว้ ผู้ผลิตจึงใช้มาตรฐานต่างๆ เพื่อทดสอบความคงทนต่อแสงของเนื้อผ้า

ขั้นตอนการทดสอบความคงทนของสี ต่อแสง

• เลือกมาตรฐานการทดสอบที่เหมาะสม: มาตรฐานที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการทดสอบความคงทนต่อแสงของเนื้อผ้า ตัวอย่างเช่น ISO 105-B02, AATCC 16 และ JIS L 0843
• การเตรียมชิ้นตัวอย่าง: ตัวอย่างผ้าจะถูกตัดเป็นขนาดที่เหมาะสม โดยปกติคือ 10 ซม. x 10 ซม. และปรับสภาพในสภาพแวดล้อมที่มีการควบคุมเพื่อให้ความชื้นคงที่
• การทดสอบโดนแสง: ตัวอย่างถูกเปิดรับแสง โดยปกติจะใช้หลอดไฟซีนอนอาร์คในช่วงเวลาหนึ่ง โดยปกติคือ 40-50 ชั่วโมง และที่ความเข้มและอุณหภูมิเฉพาะ ตามมาตรฐานการทดสอบที่เลือก
• การประเมินการเปลี่ยนสี: การเปลี่ยนแปลงสีของตัวอย่างได้รับการประเมินโดยใช้โทนสีเทา คัลเลอริมิเตอร์ หรือสเปกโตรโฟโตมิเตอร์ ระดับการเปลี่ยนสีเทียบกับระบบการให้คะแนนที่ระบุในมาตรฐานการทดสอบ
• สรุปผล: ผลลัพธ์จะถูกรายงานเป็นระดับของการเปลี่ยนสีและคะแนนความคงทนต่อแสงตามมาตรฐานการทดสอบที่ใช้

Colorfastness to Washing

ความคงทนของสีต่อการซัก คือความสามารถของผ้าสีในการรักษาสีเดิมและต้านทานการซีดจางหรือการเปลี่ยนสีหลังการซัก กระบวนการซักอาจทำให้สีย้อมและเม็ดสีเสื่อมสภาพและจางลง นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของสีและรูปลักษณ์ เพื่อให้แน่ใจว่าผ้าสีจะคงความคงทนของสีไว้ ผู้ผลิตจึงใช้มาตรฐานต่างๆ เพื่อทดสอบความคงทนของสีของผ้าต่อการซัก

ขั้นตอนการทดสอบความคงทนของสี ต่อการซัก

• เลือกมาตรฐานการทดสอบที่เหมาะสม: มาตรฐานที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการทดสอบความคงทนของสีต่อการซัก ตัวอย่างเช่น ISO 105-C06, AATCC 61
• การเตรียมตัวอย่าง: ตัวอย่างผ้าจะถูกตัดเป็นขนาดที่เหมาะสม โดยปกติคือ 10 ซม. x 10 ซม. และปรับสภาพในสภาพแวดล้อมที่มีการควบคุมเพื่อให้ความชื้นคงที่
• การล้าง: ตัวอย่างจะถูกล้างโดยใช้เครื่องซักผ้ามาตรฐาน ผงซักฟอก และอุณหภูมิและรอบที่กำหนด ตามที่กำหนดโดยมาตรฐานการทดสอบที่เลือก จำนวนรอบการล้างอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับมาตรฐาน
• การประเมินการเปลี่ยนสี: การเปลี่ยนแปลงสีของตัวอย่างได้รับการประเมินโดยใช้สเกลสีเทาหรือคัลเลอริมิเตอร์ ระดับการเปลี่ยนสีเทียบกับระบบการให้คะแนนที่ระบุในมาตรฐานการทดสอบ
• สรุปผล: ผลลัพธ์จะถูกรายงานเป็นระดับของการเปลี่ยนสีและคะแนนความคงทนของสีตามมาตรฐานการทดสอบที่ใช้

Colorfastness to Rubbing

ความคงทนของสีต่อการถู คือความสามารถของผ้าสีในการต้านทานการถ่ายโอนสีหรือการย้อมสีเมื่อถูกเสียดสีหรือเสียดสี การทดสอบประเภทนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเครื่องแต่งกาย เบาะ และผ้าอื่นๆ ที่อาจเกิดการเสียดสีหรือเสียดสีระหว่างการใช้งาน เพื่อให้แน่ใจว่าผ้าสีจะคงความคงทนของสีต่อการเสียดสี ผู้ผลิตจึงใช้มาตรฐานต่างๆ เพื่อทดสอบความคงทนของสีของผ้า

ขั้นตอนการทดสอบความคงทนของสี ต่อการขัดถู:

• เลือกมาตรฐานการทดสอบที่เหมาะสม: มาตรฐานที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการทดสอบความคงทนของสีต่อการถู ตัวอย่างเช่น ISO 105-X12, AATCC 8 และ ASTM D 4157
• การเตรียมตัวอย่าง: ตัวอย่างผ้าจะถูกตัดเป็นขนาดที่เหมาะสม โดยปกติคือ 5 ซม. x 5 ซม. และปรับสภาพในสภาพแวดล้อมที่มีการควบคุมเพื่อให้ความชื้นคงที่
• ทดสอบการขัดถู: ตัวอย่างถูกขัดถูกับผ้าถูมาตรฐานโดยใช้แรงกดและจำนวนถูที่ระบุ ตามที่กำหนดโดยมาตรฐานการทดสอบที่เลือก
• การประเมินการเปลี่ยนสี: การเปลี่ยนแปลงสีของตัวอย่างและผ้าถูจะได้รับการประเมินโดยใช้ระดับสีเทาหรือคัลเลอริมิเตอร์ ระดับการเปลี่ยนสีเทียบกับระบบการให้คะแนนที่ระบุในมาตรฐานการทดสอบ
• สรุปผล: ผลลัพธ์จะถูกรายงานเป็นระดับของการเปลี่ยนสีและคะแนนความคงทนของสีตามมาตรฐานการทดสอบที่ใช้

Colorfastness to Perspiration

ความคงทนของสีต่อเหงื่อเป็นการวัดความสามารถของสิ่งทอสีในการรักษาสีเมื่อสัมผัสกับเหงื่อของมนุษย์ เหงื่อประกอบด้วยสารประกอบต่างๆ ที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนสีหรือซีดจางของสิ่งทอที่มีสีได้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องทดสอบความคงทนของสีต่อเหงื่อของสิ่งทอ เพื่อให้มั่นใจว่าสีและคุณภาพยังคงเดิมแม้ใช้งานเป็นเวลานานหรือสัมผัสกับเหงื่อ

ขั้นตอนการทดสอบความคงทนของสีต่อเหงื่อ:

• เลือกมาตรฐานการทดสอบที่เหมาะสม: มาตรฐานที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการทดสอบความคงทนของสีต่อเหงื่อ ตัวอย่างเช่น ISO 105-E04, AATCC 15, JIS L 0848, BS EN ISO 105-E04 และ ASTM D 3725
• การเตรียมตัวอย่าง: ตัดตัวอย่างสิ่งทอสีจำนวนเล็กน้อยและเตรียมสำหรับการทดสอบ ตัวอย่างควรเป็นตัวแทนของผลิตภัณฑ์ทั้งหมด
• การเตรียมเหงื่อเทียม: เตรียมสารละลายเหงื่อเทียมโดยใช้สูตรมาตรฐานที่จำลองส่วนประกอบของเหงื่อของมนุษย์ โดยทั่วไปแล้วสารละลายจะประกอบด้วยสารเคมีต่างๆ เช่น โซเดียมคลอไรด์ กรดแลคติค ยูเรีย และส่วนประกอบอื่นๆ
• การแช่ตัวอย่าง: แช่ตัวอย่างผ้าสีในสารละลายเหงื่อเทียมตามระยะเวลาที่กำหนด ซึ่งอาจมีตั้งแต่ไม่กี่ชั่วโมงไปจนถึงหลายวัน อุณหภูมิและความชื้นของสภาพแวดล้อมการทดสอบได้รับการควบคุมเพื่อจำลองสภาวะที่เหมือนจริง
• การประเมินความคงทนของสี: หลังจากผ่านระยะเวลาที่กำหนด ตัวอย่างจะถูกล้างด้วยน้ำ และประเมินการเปลี่ยนแปลงของสีหรือรูปลักษณ์ การประเมินสามารถทำได้โดยใช้การประเมินด้วยสายตา สเปกโตรโฟโตมิเตอร์ หรือคัลเลอริมิเตอร์ ระบบการให้คะแนนสำหรับความคงทนของสีต่อเหงื่อโดยทั่วไปจะขึ้นอยู่กับสเกล 1 ถึง 5 โดย 5 คือระดับความคงทนของสีสูงสุด
• สรุปผล: ผลลัพธ์ของการทดสอบความคงทนของสีต่อเหงื่อจะถูกรายงานเป็นคะแนนในระดับ 1 ถึง 5 ผลลัพธ์สามารถใช้เพื่อกำหนดคุณภาพและความทนทานของสิ่งทอที่มีสี

Colorfastness to Water

ความคงทนของสีต่อน้ำเป็นการวัดว่าวัสดุสิ่งทอสามารถต้านทานการซีดจางหรือรอยเปื้อนได้ดีเพียงใดเมื่อสัมผัสกับน้ำหรือความชื้น

ขั้นตอนการทดสอบความคงทนของสีต่อน้ำ

• เลือกมาตรฐานการทดสอบที่เหมาะสม: มาตรฐานที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการทดสอบความคงทนของสีต่อน้ำ ตัวอย่างเช่น ISO 105-E01, AATCC 107, JIS L 0846 และ ASTM D 2244
• การเตรียมตัวอย่าง: ตัดตัวอย่างสิ่งทอสีจำนวนเล็กน้อยและเตรียมสำหรับการทดสอบ ตัวอย่างควรเป็นตัวแทนของผลิตภัณฑ์ทั้งหมด
• การแช่น้ำ: ตัวอย่างถูกแช่ในน้ำกลั่น หรือน้ำปราศจากไอออนที่อุณหภูมิที่ระบุในช่วงเวลาหนึ่ง อุณหภูมิและระยะเวลาของการแช่อาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับมาตรฐานการทดสอบหรือวิธีการที่ปฏิบัติตาม
• การประเมินความคงทนของสี: หลังจากแช่น้ำตามระยะเวลาที่กำหนด ตัวอย่างจะถูกนำออกและประเมินการเปลี่ยนแปลงของสีหรือรูปลักษณ์ การประเมินสามารถทำได้โดยใช้การประเมินด้วยสายตา สเปกโตรโฟโตมิเตอร์ หรือคัลเลอริมิเตอร์ ระบบการให้คะแนนสำหรับความคงทนของสีต่อน้ำโดยทั่วไปจะขึ้นอยู่กับสเกล 1 ถึง 5 โดยที่ 5 คือระดับความคงทนของสีสูงสุด
• สรุปผล: ผลลัพธ์ของการทดสอบความคงทนของสีต่อน้ำจะถูกรายงานเป็นคะแนนในระดับ 1 ถึง 5 ผลลัพธ์สามารถใช้เพื่อกำหนดคุณภาพและความทนทานของสิ่งทอที่มีสี

Colorfastness to Dry Cleaning

การทดสอบความคงทนของสีต่อการซักแห้งเป็นการวัดว่าวัสดุสิ่งทอสามารถต้านทานการซีดจางหรือรอยเปื้อนได้ดีเพียงใดเมื่อผ่านขั้นตอนการซักแห้ง การซักแห้งเป็นกระบวนการที่ใช้ตัวทำละลาย เช่น เปอร์คลอโรเอทิลีนหรือปิโตรเลียม เพื่อทำความสะอาดวัสดุสิ่งทอ

ขั้นตอนการทดสอบความคงทนของสีต่อ การซักแห้ง

• ลือกมาตรฐานการทดสอบที่เหมาะสม: มาตรฐานที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการทดสอบความคงทนของสีต่อน้ำ ตัวอย่างเช่น ISO 105-D01, AATCC 132, JIS L 0852 และ ASTM D 3273
• การเตรียมตัวอย่าง: ตัดตัวอย่างสิ่งทอสีจำนวนเล็กน้อยและเตรียมสำหรับการทดสอบ ตัวอย่างควรเป็นตัวแทนของผลิตภัณฑ์ทั้งหมด
• การซักแห้ง: ตัวอย่างต้องผ่านขั้นตอนการซักแห้งที่ระบุโดยใช้ตัวทำละลาย อุณหภูมิ และระยะเวลาที่ระบุ ขั้นตอนการซักแห้งอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับมาตรฐานการทดสอบหรือวิธีการที่ปฏิบัติตาม
• การประเมินความคงทนของสี: หลังจากขั้นตอนการซักแห้ง ตัวอย่างจะได้รับการประเมินว่ามีการเปลี่ยนแปลงสีหรือรูปลักษณ์หรือไม่ การประเมินสามารถทำได้โดยใช้การประเมินด้วยสายตา สเปกโตรโฟโตมิเตอร์ หรือคัลเลอริมิเตอร์ ระบบการให้คะแนนสำหรับความคงทนของสีต่อการซักแห้งโดยทั่วไปจะขึ้นอยู่กับสเกล 1 ถึง 5 โดย 5 คือระดับความคงทนของสีสูงสุด
• สรุปผล: ผลลัพธ์ของการทดสอบความคงทนของสีต่อการซักแห้งจะรายงานเป็นคะแนนในระดับ 1 ถึง 5 ผลลัพธ์สามารถใช้เพื่อกำหนดคุณภาพและความทนทานของสิ่งทอสี

Flame retardant มาตรฐานต่างๆ เหล่านี้ได้ออกแบบมาเพื่อความปลอดภัยจากอัคคีภัย ที่ใช้กับวัสดุและผลิตภัณฑ์ประเภทต่างๆ ที่ใช้ในอาคาร สิ่งสำคัญสำหรับเจ้าของอาคาร ผู้ออกแบบ และผู้ผลิตจะต้องตระหนักถึงมาตรฐานเหล่านี้ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ของตนเป็นไปตามข้อกำหนดที่จำเป็นเพื่อลดความเสี่ยงจากอัคคีภัยและปกป้องความปลอดภัยสาธารณะ เช่น

• British Standard: BS 5852, BS 5651
• California, USA Standard: CA TB 117
• Chinese Standard: GB 8624
• European Standard: BS EN 1021
• International Standard: NFPA 260, NFPA 701

BRITISH STANDARD

BS 5852

BS 5852 เป็นมาตรฐานของอังกฤษที่ระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์บุนวม รวมถึงโซฟา เก้าอี้ และที่นอน มาตรฐานนี้มีไว้เพื่อให้แน่ใจว่าเฟอร์นิเจอร์หุ้มเบาะที่ขายในสหราชอาณาจักรเป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยขั้นต่ำ และมีโอกาสน้อยที่จะติดไฟหรือมีส่วนทำให้ไฟลุกลามในกรณีเกิดไฟไหม้

BS 5852 มีวิธีการทดสอบหลักสองวิธี: การทดสอบบุหรี่และการทดสอบการจับคู่ การทดสอบการจุดไฟเกี่ยวข้องกับการสัมผัสผ้าหุ้มเบาะกับบุหรี่ที่กำลังลุกไหม้ ในขณะที่การทดสอบการขีดข่วนเป็นการให้ผ้าหุ้มเบาะสัมผัสกับไม้ขีดไฟที่กำลังไหม้ ผลการทดสอบใช้เพื่อจำแนกเฟอร์นิเจอร์ออกเป็นประเภทต่างๆ ตามความสามารถในการติดไฟ

BS 5651

BS 5651 เป็นมาตรฐานของอังกฤษที่ระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าสิ่งทอ มาตรฐานประกอบด้วยหลายส่วน ซึ่งแต่ละส่วนกล่าวถึงวัสดุสิ่งทอหรือการใช้งานเฉพาะประเภท

• Part 1: (BS 5651-1) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบทั่วไปสำหรับผ้าสิ่งทอทุกประเภท โดยใช้เปลวไฟขนาดเล็กหรือแหล่งกำเนิดประกายไฟเป็นวิธีทดสอบ การทดสอบนี้ประเมินความสามารถในการติดไฟ การแพร่กระจายของเปลวไฟ และลักษณะการเผาไหม้ของผ้าเมื่อสัมผัสกับเปลวไฟขนาดเล็ก
• Part 2 (BS 5651-2) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบเพิ่มเติมและข้อกำหนดสำหรับผ้าที่ใช้ทำผ้าม่านและผ้าม่าน ผ้าเหล่านี้ได้รับการทดสอบโดยใช้วิธีการเฉพาะเพื่อประเมินประสิทธิภาพเมื่อสัมผัสกับแหล่งกำเนิดไฟต่างๆ เช่น บุหรี่ ไม้ขีดไฟ และเปลวไฟขนาดเล็ก
• Part 3 (BS 5651-3) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าตกแต่งที่ใช้ในอาคารสาธารณะ เช่น โรงแรม โรงละคร และโรงพยาบาล ผ้าเหล่านี้ได้รับการทดสอบโดยใช้วิธีการเฉพาะเพื่อประเมินประสิทธิภาพเมื่อสัมผัสกับแหล่งกำเนิดไฟต่างๆ เช่น บุหรี่ ไม้ขีดไฟ และเปลวไฟขนาดเล็ก
• Part 4 (BS 5651-4) ของมาตรฐานระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าที่ฟ้องที่นอน ผ้าเหล่านี้ได้รับการทดสอบโดยใช้วิธีการเฉพาะเพื่อประเมินประสิทธิภาพเมื่อสัมผัสกับแหล่งกำเนิดไฟต่างๆ เช่น บุหรี่ ไม้ขีดไฟ และเปลวไฟขนาดเล็ก

โดยสรุป BS 5651 เป็นมาตรฐานของอังกฤษที่ระบุวิธีการทดสอบและข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของผ้าสิ่งทอ โดยมีชิ้นส่วนเฉพาะที่ระบุถึงวัสดุและการใช้งานประเภทต่างๆ

ความแตกต่างระหว่าง BS 5852 และ BS 5651

BS 5852: มาตรฐานนี้ใช้เพื่อประเมินความสามารถในการติดไฟของที่นั่งหุ้มเบาะโดยแหล่งกำเนิดประกายไฟที่คุกรุ่นและลุกเป็นไฟ การทดสอบเกี่ยวข้องกับการนำเบาะไปสัมผัสกับแหล่งกำเนิดการจุดไฟต่างๆ รวมถึงบุหรี่ที่คุกรุ่นและเปลวไฟก๊าซขนาดเล็ก และการวัดอัตราและขอบเขตของการแพร่กระจายของไฟ BS 5852 มีไว้สำหรับที่นั่งที่ใช้ในอาคารสาธารณะ สำนักงาน และสภาพแวดล้อมอื่นๆ ที่ไม่ใช่ภายในบ้าน

BS 5651: มาตรฐานนี้ใช้เพื่อประเมินความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์บุนวมจากแหล่งจุดไฟต่างๆ รวมถึงบุหรี่ที่คุกรุ่นและเปลวไฟ การทดสอบเกี่ยวข้องกับการนำวัสดุหุ้มเบาะไปสัมผัสกับแหล่งกำเนิดประกายไฟต่างๆ และการวัดอัตราและขอบเขตของการแพร่กระจายของไฟ BS 5651 มีไว้สำหรับเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งที่ใช้ในสภาพแวดล้อมในประเทศและนอกประเทศ

โดยสรุป BS 5852 และ BS 5651 วัดความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์บุนวม แต่ต่างกันที่วิธีการทดสอบและประเภทของเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ BS 5852 มุ่งเน้นไปที่ที่นั่งบุนวมและใช้แหล่งกำเนิดการการติดไฟเฉพาะ ในขณะที่ BS 5651 ครอบคลุมเฟอร์นิเจอร์บุนวมที่หลากหลายกว่าและใช้แหล่งกำเนิดการการติดไฟที่หลากหลาย

EUROPEAN STANDARD

BS EN 1021

BS EN 1021 เป็นมาตรฐานยุโรปที่ระบุวิธีการทดสอบเพื่อประเมินการทนไฟของวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวม การประเมินความสามารถในการทนไฟของวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวมเมื่อสัมผัสกับบุหรี่ที่กำลังติดไฟ หรือเปลวไฟจากไม้ขีดไฟ มาตรฐานระบุขั้นตอนการทดสอบเพื่อประเมินความสามารถในการติดไฟของวัสดุเฟอร์นิเจอร์ เช่น โฟม สิ่งทอ และวัสดุอุด และจัดเตรียมระบบการจำแนกสำหรับผลลัพธ์ และช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดไฟไหม้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวมโดยตรวจสอบให้แน่ใจว่าวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์เป็นไปตามมาตรฐานการทนไฟ การปฏิบัติตามมาตรฐานนี้อาจกำหนดโดยหน่วยงานดูแลอาคารในยุโรป

• Past 1: (BS EN 1021-1) การประเมินความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง กับบุหรี่ที่กำลังติดไฟ
• Past 2: (BS EN 1021-2) การประเมินความสามารถในการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง กับแหล่งกำเนิดเปลวไฟขนาดเล็กเท่ากับไม้ขีดไฟโดยตรง โดยผลของการทดสอบทั้งสองจะใช้เพื่อจำแนกวัสดุว่าผ่านมาตรฐานหรือไม่

CALIFORNIA, USA STANDARD

CA TB 117

CA TB 117 เป็นมาตรฐานการติดไฟในแคลิฟอร์เนียที่ใช้กับเฟอร์นิเจอร์บุนวม ก่อตั้งขึ้นในปี 1975 และได้รับการพัฒนาปรับปรุงตลอดมา มาตรฐานกำหนดให้เฟอร์นิเจอร์บุนวมที่ขายในแคลิฟอร์เนียต้องผ่านการทดสอบการติดไฟเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ติดไฟได้ง่าย และเปลวไฟที่เกิดขึ้นจะไม่ลุกลามเร็วเกินไป

CA TB 117 เวอร์ชันดั้งเดิมกำหนดให้เฟอร์นิเจอร์สามารถทนต่อการทดสอบเปลวไฟแบบเปิดเป็นเวลา 12 วินาที และปรับปรุงเวอร์ชั่นในปี 2013 ให้ที่คำนึงถึงสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

TB 117-2013 กำหนดให้เฟอร์นิเจอร์หุ้มเบาะต้องผ่านการทดสอบการรมควันมากกว่าการทดสอบเปลวไฟ การทดสอบนี้ได้รับการออกแบบให้มีความสมจริงมากขึ้นและสะท้อนข้อเท็จจริงที่ว่าไฟส่วนใหญ่เริ่มด้วยควันและความร้อนมากกว่าเปลวไฟโดยตรง

CA TB 117 เป็นมาตรฐานสำคัญในการปกป้องความปลอดภัยสาธารณะ สำหรับอาคารพาณิชย์ และพื้นที่มีคนรวมรวมกันจำนวนมากๆ เช่น โรงแรม อาคารชุดเป็นต้น

INTERNATIONAL STANDARD

NFPA 701

NFPA 701 เป็นมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยที่กำหนดขึ้นโดย National Fire Protection Association (NFPA) ในสหรัฐอเมริกา ใช้เฉพาะกับผ้าม่าน ผ้าม่าน และการรักษาหน้าต่างอื่นๆ ที่ใช้ในอาคารสาธารณะ และอาคารพาณิชย์ มาตรฐานกำหนดข้อกำหนดสำหรับการติดไฟของวัสดุเหล่านี้และมีเป้าหมายเพื่อลดความเสี่ยงของการเกิดไฟไหม้ และจำกัดการแพร่กระจายของเปลวไฟและควัน

การทดสอบ NFPA 701 เกี่ยวข้องกับการนำวัสดุไปสัมผัสกับเปลวไฟตามระยะเวลาที่กำหนด และสังเกตว่าวัสดุมีปฏิกิริยาอย่างไรกับเปลวไฟ การทดสอบวัดปัจจัยต่างๆ เช่น อัตราการแพร่กระจายของเปลวไฟ ปริมาณควันที่เกิดขึ้น และดูว่าเศษที่ติดไฟตกจากวัสดุหรือไม่

วัสดุที่ผ่านการทดสอบ NFPA 701 ถือว่ามีคุณสมบัติทนไฟที่ยอมรับได้ และสามารถใช้ได้ในอาคารสาธารณะและอาคารพาณิชย์ การทดสอบ NFPA 701 ใช้ไม่ได้กับ วัสดุและผ้าทุกประเภท และวัสดุบางชนิดอาจต้องมีการทดสอบเพิ่มเติมเพื่อให้มั่นใจว่าสอดคล้องกับกฎความปลอดภัยจากอัคคีภัย

นอกจาก NFPA 701 แล้ว ยังมีมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยอื่น ๆ ที่ใช้กับวัสดุและผลิตภัณฑ์ประเภทต่าง ๆ ที่ใช้ในอาคาร สิ่งสำคัญสำหรับเจ้าของอาคาร ผู้ออกแบบ และผู้ผลิตจะต้องตระหนักถึงมาตรฐานเหล่านี้ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ของตนเป็นไปตามข้อกำหนดที่จำเป็นเพื่อลดความเสี่ยงจากอัคคีภัยและปกป้องความปลอดภัยสาธารณะ

NFPA 260

NFPA 260 เป็นมาตรฐานที่พัฒนาโดย National Fire Protection Association (NFPA) ซึ่งกำหนดข้อกำหนดด้านความปลอดภัยจากอัคคีภัยสำหรับเฟอร์นิเจอร์บุนวม มันมีชื่อว่า “วิธีมาตรฐานของการทดสอบและระบบการจำแนกประเภทสำหรับการต้านทานการติดไฟของบุหรี่ของส่วนประกอบของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง”

วัตถุประสงค์ของ NFPA 260 คือเพื่อให้มีวิธีทดสอบและจำแนกความต้านทานของวัสดุหุ้มเบาะต่อการติดไฟของบุหรี่ มาตรฐานนี้รวมถึงการทดสอบเพื่อหาค่าการต้านทานการติดไฟของวัสดุที่ใช้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวม เช่น ผ้า โฟม

การทดสอบที่ระบุใน NFPA 260 จำลองผลกระทบของบุหรี่ที่จุดแล้วตกลงบนวัสดุเฟอร์นิเจอร์ มาตรฐานระบุขั้นตอนการดำเนินการทดสอบเหล่านี้และจัดเตรียมระบบการจำแนกสำหรับผลลัพธ์ วัสดุที่ผ่านการทดสอบจัดอยู่ในประเภทที่ 1 ในขณะที่วัสดุที่ไม่ผ่านการจัดประเภทเป็นประเภทที่ 2

NFPA 260 มีความสำคัญเนื่องจากช่วยลดความเสี่ยงที่จะเกิดไฟไหม้ในเฟอร์นิเจอร์บุนวม เฟอร์นิเจอร์บุนวมเป็นแหล่งกำเนิดไฟทั่วไปในบ้านและอาคารอื่นๆ และวัสดุที่ตรงตามข้อกำหนดของมาตรฐานนี้มีโอกาสน้อยที่จะทำให้เกิดไฟไหม้ การปฏิบัติตาม NFPA 260 อาจกำหนดโดยรหัสอาคาร บริษัทประกันภัย และหน่วยงานกำกับดูแลอื่นๆ

ความแตกต่างระหว่าง NFPA 701 และ NFPA 260

NFPA 701: วิธีมาตรฐานในการทดสอบไฟสำหรับการแพร่กระจายเปลวไฟของสิ่งทอและฟิล์ม
มาตรฐานนี้ใช้เพื่อวัดความสามารถในการติดไฟของสิ่งทอและฟิล์มเมื่อสัมผัสกับเปลวไฟ การทดสอบเกี่ยวข้องกับการให้ชิ้นงานในแนวตั้งสัมผัสกับเปลวไฟขนาดเล็กเป็นเวลา 12 วินาที และวัดอัตราการแพร่กระจายของเปลวไฟและเวลาหลังเกิดเปลวไฟ NFPA 701 มีไว้สำหรับวัสดุที่ใช้ในผ้าม่าน ผ้าม่าน และงานตกแต่งอื่นๆ

NFPA 260: วิธีมาตรฐานของการทดสอบและระบบการจำแนกประเภทสำหรับการต้านทานการติดไฟของบุหรี่ของส่วนประกอบของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง
มาตรฐานนี้ใช้เพื่อวัดความต้านทานการติดไฟจากบุหรี่ของส่วนประกอบของเฟอร์นิเจอร์ เช่น ฟองน้ำ เบาะ ผ้าหุ้มเบาะ และแผงกั้น การทดสอบเกี่ยวข้องกับการให้ชิ้นงานทดสอบในแนวตั้งสัมผัสกับบุหรี่ที่จุดไฟเป็นเวลา 5 นาที และวัดเวลาในการติดไฟ และระยะเวลาการเผาไหม้ NFPA 260 มีไว้สำหรับส่วนประกอบเฟอร์นิเจอร์บุนวมและผ้าหุ้มเบาะ

โดยสรุป NFPA 701 วัดการแพร่กระจายเปลวไฟของสิ่งทอและฟิล์ม ในขณะที่ NFPA 260 วัดความต้านทานการติดไฟจากบุหรี่ของส่วนประกอบเฟอร์นิเจอร์บุนวม เป็นวิธีการทดสอบเฉพาะที่ใช้ทดสอบเรื่องการติดไฟ ลามไฟเหมือนกันแต่แตกต่างกันของวัสดุที่นำนำมาทดสอบนั้นแตกต่างกันระหว่างสองมาตรฐานนี้

CHINESE STANDARD

ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกันก่อนว่า GB 0000 คือชื่อมาตรฐานของประเทศจีน ซึ่งเป็นชื่อย่อของการเรียนเสียงของคำภาษาจีน ส่วน GB/T 0000 คือวิธีการทดสอบตามมาตรฐานต่างๆ

GB 8624-2012: Classification for burning behavior of building materials

โดยตัวมาตรฐาน GB 8624 นี้ มีหลายตัวด้วยกันเช่น non-flooring products, flooring products, curtain, textile for furniture, Furniture ที่เกี่ยวกับสินค้าผ้าเพื่อการตกแต่งที่อยู่อาศัยก็จะเป็น GB8624 to curtain, textile for furniture ที่ใช้ทดสอบผ้าม่าน และผ้าบุเฟอร์นิเจอร์เฉพาะ โดยการทดสอบเป็นระดับ Class B1 และระดับ Class B2 โดยจะทดสอบดังนี้

GB/T 5454 Oxygen Index วิธีทดสอบเพื่อกำหนดความเข้มข้นของออกซิเจนขั้นต่ำ (หรือที่เรียกว่าการจำกัดดัชนีออกซิเจน) ที่จำเป็นในการรักษาการเผาไหม้ของชิ้นงานทดสอบในการไหลผสมของออกซิเจนและไนโตรเจนเมื่อชิ้นงานอยู่ในแนวตั้ง มาตรฐานนี้ใช้กับการกำหนดพฤติกรรมการเผาไหม้ของสิ่งทอประเภทต่างๆ (รวมถึงส่วนประกอบเดียวหรือหลายองค์ประกอบ) เช่น ผ้าทอ ผ้าถัก ผ้าไม่ทอ ผ้าเคลือบ ผ้าลามิเนต ผ้าคอมโพสิต พรม

GB/T 5455 Vertical burning มาตรฐานที่ใช้ในการทดสอบการเสพไหม้ของวัสดุ เน้นการทดสอบการเผาไหม้ของวัสดุโดยการตรวจสอบการไหม้ขึ้นต้นที่ปลายบนของตัวอย่างวัสดุในแนวตั้ง การทดสอบนี้ช่วยในการประเมินความปลอดภัยของวัสดุและผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ในกรณีที่มีการสัมผัสกับเปลวไฟหรือสภาวะที่มีความร้อนสูงได้ การวัดนี้จะบ่งบอกถึงความต้านทานของวัสดุต่อการเผาไหม้เมื่อได้รับการทดสอบในเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในมาตรฐาน

GB 8624

GB 8624 เป็นมาตรฐานความปลอดภัยจากอัคคีภัยที่กำหนดโดยรัฐบาลจีน กำหนดข้อกำหนดสำหรับประสิทธิภาพการดับเพลิงของวัสดุก่อสร้างที่ใช้ในการก่อสร้าง รวมถึงผนัง เพดาน พื้น และวัสดุฉนวน มาตรฐานจำแนกวัสดุออกเป็นประเภทต่างๆ ตามระดับความสามารถในการติดไฟและการผลิตควัน

GB 8624 ใช้ชุดการทดสอบเพื่อประเมินประสิทธิภาพการยิงของวัสดุ การทดสอบเหล่านี้จะวัดปัจจัยต่างๆ เช่น อัตราการปลดปล่อยความร้อน การผลิตควัน และดูว่าวัสดุนั้นติดไฟหรือยังคงเผาไหม้ต่อไปหรือไม่หลังจากที่นำเปลวไฟออกไปแล้ว จากผลการทดสอบเหล่านี้ วัสดุจะถูกจำแนกออกเป็นระดับต่างๆ ของประสิทธิภาพการยิง

มาตรฐานวัดระดับเป็น A, B และ C วัสดุที่ได้ระดับ A แปลว่าทนไฟได้มากที่สุด ในขณะที่วัสดุระดับ C มีระดับการทนไฟต่ำที่สุด นอกเหนือจากการจัดประเภทเหล่านี้แล้ว GB 8624 ยังรวมถึงข้อกำหนดสำหรับวัสดุที่ใช้ในประตูกันไฟ ม่านกันไฟ และส่วนประกอบอื่นๆ ของอาคารที่ทนไฟ มาตรฐานการทนไฟ หรือหน่วงไฟนี้มีความสำคัญสำหรับรับรองความปลอดภัยของอาคาร และปกป้องผู้อยู่อาศัยจากความเสี่ยงจากอัคคีภัย วัสดุก่อสร้างทั้งหมดที่ใช้ในการก่อสร้างในประเทศจีนจำเป็นต้องปฏิบัติตามมาตรฐานนี้ และเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ผลิต นักออกแบบ และผู้สร้างที่ต้องตระหนักถึงข้อกำหนดเพื่อให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ของตนเป็นไปตามมาตรฐานที่จำเป็นสำหรับความปลอดภัยจากอัคคีภัย

ผ้าในเล่มตัวอย่างของเรามีผ้าหลากหลายประเภท และหลากหลายคุณสมบัติเช่นกันและเพื่อให้ง่ายต่อการสังเกตุและทราบถึงคุณสมบัติ หรรือคุณลักษณะต่างๆ ของผ้านั้น บริษัทนิทัสเทสซิเล เราจึงมีการกำหนดสัญลักษณ์ Symbol โดยสัญลักษณ์ดังกล่าวเป็นที่ไม่เป็นสากล แต่มีความเข้าใจง่าย ง่ายต่อการจดจำและแยกแยะ โดยนิทัสเราจะใช้สั,ลักษณ์กับผ้าของเราทุกคนเป็นพื้นฐาน โดยส่วนใหญ่จะปรากฎที่ตรงบริวเณหน้าสารบัญในเล่มตัวอย่าง เล่มต่างๆ ที่แจกจ่ายไปยังร้านค้าตัวแทนจำหน่ายผ้านิทัสของเรา

การดูแลรักษาผ้าเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง โดยปกติแล้วก่อนที่เราจะทำการซักผ้าเราจำเป็นต้องรู้ว่าผ้านั้นเป็นผ้าอะไร และมีวิธีการดูแลรักษาอย่างไร แต่เพื่อให้ง่ายต่อการดูแลรักษาผ้า Care Symbol สคือสัญลักษณ์กราฟิกขนาดเล็กหรือรูปภาพสัญลักษณ์ที่ใช้บนฉลากการดูแลเสื้อผ้าเพื่อระบุว่าควรซัก ตาก รีด หรือดูแลเสื้อผ้าชนิดใดเป็นพิเศษ สัญลักษณ์เหล่านี้ได้รับการกำหนดมาตรฐานโดยองค์การระหว่างประเทศว่าด้วยการมาตรฐาน (ISO) และมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้บริโภคเข้าใจได้ง่ายโดยไม่คำนึงถึงอุปสรรคด้านภาษา เราสามารถจดจำความหมายนี้ ไปเพื่อการดูแลรักษาชุดเสื้อผ้าของเรา หรือ ผ้าม่าน, ผ้าบุเฟอร์นิเจอร์ได้

สัญลักษณ์การดูแลทั่วไปบางอย่าง ได้แก่ :

• Washing การซัก: สัญลักษณ์นี้มักจะดูเหมือนถังน้ำที่มีตัวเลขอยู่ข้างใน ซึ่งบ่งชี้ถึงอุณหภูมิของน้ำสูงสุดที่สามารถซักเสื้อผ้าได้
• Bleaching การฟอกขาว: สัญลักษณ์นี้มีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยม โดยมีรูปแบบต่างๆ กันเพื่อระบุว่าสามารถฟอกสีเสื้อผ้าได้หรือไม่
• Drying การอบแห้ง: โดยทั่วไปแล้วสัญลักษณ์นี้จะมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยม โดยมีรูปแบบต่างๆ ที่ระบุว่าเสื้อผ้าควรปั่นแห้ง อบแห้งแบบเส้น หรืออบแห้งแบบเรียบ
• Ironing การรีดผ้า: โดยทั่วไปแล้วสัญลักษณ์นี้จะดูเหมือนเตารีด โดยมีรูปแบบต่างๆ ที่ระบุถึงอุณหภูมิสูงสุดที่เสื้อผ้าสามารถรีดได้
• Dry cleaning ซักแห้ง: โดยทั่วไปแล้วสัญลักษณ์นี้จะมีลักษณะเป็นวงกลม โดยมีรูปแบบต่างๆ ที่ระบุว่าเสื้อผ้าสามารถซักแห้งได้หรือไม่

สิ่งสำคัญคือต้องใส่ใจกับสัญลักษณ์การดูแลเมื่อซักผ้าของคุณ เพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายหรือทำให้เสื้อผ้าหดหรือเสียรูปทรง

กลุ่มผลิตภัณฑ์ผ้ากันแสง

กลุ่มผลิตภัณฑ์ผ้าบุเฟอร์นิเจอร์

ข้อมูลทิศทางของลาย และการใช้ผ้า

สัญลักษณ์คุณสมบัติพิเศษ

บอกแหล่งที่มาของผ้า

มารู้จักค่า IPXX กันดีกว่า

คนทั่วไปที่จะซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า คงจะเคยได้ยินค่าการกันน้ำระดับ IPX5, IP68 อะไรประมาณนี้ แล้วมันต่างกับการกันน้ำ(สะท้อนน้ำ)ในผ้าม่านอย่างไร วันนี้นิทัสเราจะพาไปดูกันเลย

มาตรฐาน IP , IPX คืออะไร ?

 IP คือค่ามาตรฐานที่ใช้วัดความสามารถในการปกป้องสิ่งที่อยู่ภายในของอุปกรณ์อิเล็คทรอนิก โดย IP (Ingress Protection) มาตรฐานนี้ถูกพัฒนาขึ้นมาโดย European Committee for Electro Technical Standardization (CENELEC) (NEMA IEC 60529 Degrees of Protection Provided by Enclosures – IP Code) โดยจะมีค่าบ่งบอกการกันฝุ่น และกันน้ำ IPXX  โดยมีตัวเลข 2 หลัก บอกความหมายระดับที่สามารถป้องกันเข้าสู่แผงวงจร ซึ่งจะทำให้เกิดความเสียหายได้

โดยค่า IP จะมีตัวเลขตามอีกสองหลัก

• ตัวเลขหลักแรก หมายถึงการป้องสิ่งแปลกปลอมที่สถานะเป็นของแข็ง (Solids) ส่วนใหญ่จะทดสอบกันเรื่องของฝุ่นละออง
• ตัวเลขหลักที่สอง หมายถึงการกันของเหลว ซึ่งหมายถึงการกันน้ำนั้นเอง
• ตัวอักษร X หมายถึงการไม่ระบุ เช่น IPX3 หมายถึง การไม่ระบุค่าการกันฝุ่น แต่กันน้ำระดับ 3 เป็นต้น

IP ตัวเลขหลักแรก ค่า 1-6

• X หมายถึง ไม่ระบุ
• 0 หมายถึง ไม่สามารถป้องกันของแข็งได้เลย
• 1 หมายถึง ป้องกันจากของแข็งที่มีขนาดใหญ่กว่า 50 มม. ขึ้นไป เช่น มือ ฯลฯ
• 2 หมายถึง ป้องกันจากของแข็งที่มีขนาดใหญ่กว่า 12 มม. ขึ้นไป เช่น นิ้วมือ ฯลฯ
• 3 หมายถึง ป้องกันจากของแข็งที่มีขนาดใหญ่กว่า 2.5 มม. ขึ้นไป เช่น ไขควง ฯลฯ
• 4 หมายถึง ป้องกันจากของแข็งที่มีขนาดใหญ่กว่า 1 มม. ขึ้นไป เช่น ลวด สายไฟ ฯลฯ
• 5 หมายถึง ป้องกันฝุ่นละออง แต่ต้องเป็นฝุ่นละอองของสารที่ไม่ทำให้เกิดอันตราย
• 6 หมายถึง ป้องกันฝุ่นละออง แต่ต้องเป็นฝุ่นละอองของสารที่เกิดอันตราย หรือกัดกร่อนได้

IP ตัวเลขหลักที่สอง ค่า 1-8

• X หมายถึง ไม่ระบุ
• 0 หมายถึง ไม่สามารถกันน้ำได้เลย
• 1 หมายถึง การป้องกันหยดน้ำ หรือ น้ำกระฉอกในแนวตั้งได้เล็กน้อย
• 2 หมายถึง การป้องกันหยดน้ำกระเซ็นหรือหยดใส่ตัวสินค้า ในมุมเฉียงไม่เกิน 15 องศาได้
• 3 หมายถึง ป้องกันจากฝนที่ตกกระทบ 60 องศาในแนวดิ่ง
• 4 หมายถึง ป้องกันจากน้ำกระเซ็นได้ทุกทิศทาง (ไม่นับการแช่ลงไปในน้ำเป็นเวลานานๆ)
• 5 หมายถึง ป้องการการฉีดน้ำจากสายยางแรงดันต่ำได้อย่างน้อย 3 นาที
• 6 หมายถึง ป้องการการฉีดน้ำจากสายยางแรงดันสูงอย่างน้อย 3 นาที
• 7 หมายถึง ป้องกันการแช่น้ำลึกไม่เกิน 1 เมตร ได้ 30นาที
• 8 หมายถึง ป้องกันการแช่น้ำลึกมากกว่า 1 เมตร แบบต่อเนื่อง

ตัวอย่าง ลำโพง ระบุว่า IP67 ก็หมายความว่า สามารถกันฝุ่นละอองได้ และยังกันน้ำได้ไม่เกิน 1 เมตร โดยแช่ไม่เกิน 30 นาที อีกด้วย

ส่วนเรื่องผ้ากันน้ำ แบบคำว่ากันน้ำจริงๆ (Water Resistant) นั้นเป็นคำเรียกติดปาก ซึ่งโดยปกติแล้วผ้ามักจะไม่ทำฟังก์ชั่นให้กันน้ำแบบ Water Resistant เพราะเท่ากับว่าผ้านั้นจะสูญเสียคุณสมบัติความเป็นผ้าที่จะสามารถระบายอากาศได้ แม้จะกันน้ำได้ ซึ่งมันจะกลายเป็นแผ่นเสมือนพลาสติกไปเลย และจะไม่สามารถซักได้ตามปกติ อีกด้วย ซึ่งในการทำฟังก์ชั่นการเคลือบผิวผ้า จะใช้การทำผ้าสะท้อนน้ำ หรือ Water Repellent แทนนั้นเอง 

อ่านบทความเรื่อง ผ้าสะท้อนน้ำ (Water Reprllent) เพิ่มเติม คลิ๊ก

• ดูเนื้อผ้าสะท้อนน้ำได้ที่นี้ คลิก!!!
• ดูเล่มตัวอย่างผ้าสะท้อนน้ำได้ที่นี้ คลิก!!!